بازدید امروز :4
بازدید دیروز :0
کل بازدید :19053
تعداد کل یاداشته ها : 7
04/4/17
6:8 ع
اولین روز بارانی را به خاطر داری؟
چتر نداشتیم
خندیدیم
دویدیم
و
به شالاپ شلوپ های گل آلود عشق ورزیدیم
پیش بینی اش را کرده بودی
چتر آورده بودی
و من غافلگیر شدم
سعی می کردی من خیس نشوم
و شانه سمت چپ تو کاملا خیس بود
و سومین روز چطور؟
گفتی سرت درد می کند و حوصله نداری سرما بخوری
چتر را کامل بالای سر خودت گرفتی و شانه راست من کاملا خیس شد
و
و
و
چند روز پیش را چطور؟
به خاطر داری؟
که با یک چتر اضافه آمدی
و مجبور بودیم برای اینکه پین های چتر توی چش و چالمان نرود
دو قدم از هم دورتر راه برویم
.
.
.
فردا دیگر برای قدم زدن نمی آیم
تنها برو
الهی ! دلی ده که در شکر تو جان بازیم و جانی ده که کار آن جهان سازیم
الهی ! دانایی ده که از راه نیفتیم و بینایی ده که در چاه نیفتیم
الهی ! یقینی ده که در آز بر مات باز نشود و قناعتی ده که صعوه حرص ما باز نشود و چشم امید ما جز بر روی تو باز نشود
الهی ! دستم گیر که دست آویز ندارم وعذرم بپذیر که پای گریز ندارم
الهی ! مگوی که چه آورده اید که درویشانیم و مپرس که چه کرده اید که رسوایانیم
الهی ! تحقیقی ده تا از دنیا بیزار شویم و توفیقی ده که در دین استوار شویم
الهی ! اگر با تو نمیگویم اغفال می شوم و چون با تو می گویم سبکبار می شوم
الهی ! بساز کار من و منگر به کردار من
به گوش ات می رسه روزی
که بعد از تو چی شد حالم ...
چجوری گریه می کردم که از تو دست بردارم
نشد گریه کنم پیشت
نخواستم بد شه رفتارم
نمی خواستم بفهمی تو
که من طاقت نمیارم
دلم واسه خودم می سوخت برای قلب درگیرم
یه روز تو خنده هات گفتی ..تو می مونی و من می رم ....
سرم را گرم می کردم که از یادم بره این غم
ولی بازم شبا تا صبح تورو تو خواب می دیدم
نمی دونستی اینها را چرا باید می فهمیدی
منو دیدی ولی یکبار ازم چیزی نپرسیدی ...
از جمع پراکنده ی رندان جهانم
در صحنه ی بازیگری کهنه ی دنیا
عشق است قمار من و بازیگر آنم
با آنکه همه باخته در بازی عشقم
بازنده ترین هست در این جمع نشانم
ای عشق از تو زهر است به کامم
دل سوخت ، تن سوخت ، ماندم ملامت
عمری است که می بازم و یک برد ندارم
اما چه کنم عاشق این کهنه قمارم
ای دوست مزن زخم زبان جای نصیحت
بگذار ببارد به سرم سنگ مصیبت
من زنده از این جرمم و با زنده مجازات
مرگ است مرا گر بزنم حرف ملامت
باید که ببازم ، با درد بسازم
در مذهب رندان ، این است نمازم
من در به در عشقم و رسوای جهانم
چون سایه به دنبال سر عشق روانم
باید که ببازم ، با درد بسازم
درمذهب رندان این است نمازم .....
یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه ی لیلا نشست
عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود
گفت یا رب از چه خارم کرده ای؟
بر صلیب عشق دارم کرده ای؟!
خسته ام زین عشق دلخونم مکن
من که مجنونم تو مجنونم مکن!
مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو، من نیستم!
گفت ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پیدا و پنهانت منم
سالها با جور لیلی ساختی
من کنارت بودمو نشناختی ..........!
رفتیو از خاطرت رفت که چه خاطراتی داشتیم
واسه فرداهای با هم چه قرارا که نذاشتیم
رفتیو از خاطرت رفت که خیالت زندگیم بود
اگه اشتباهی کردم به خدا از سادگیم بود
